O innowacjach

Innowacje można interpretować w dwóch ujęciach: wąskim lub szerokim. Pierwotnie, na początku lat 70. XX wieku, innowacje kojarzono przede wszystkim z dziedziną techniki. Wraz z rozwojem gospodarki, pojmowanie innowacji zmieniło się i obecnie rozumie się je dużo szerzej, uwzględniając również czynniki ekonomiczne.

Ujęcie wąskie definiuje innowację jako zmianę w metodach wytwarzania i produktach, opartą na nowej lub nie wykorzystanej dotąd wiedzy, pierwsze zastosowanie wynalazku czy wprowadzenie do handlu nowego produktu, procesu lub urządzenia. Należy jednak pamiętać, że innowacją w powyższym ujęciu powinna być nowość w skali światowej.

Ujęcie szerokie definiuje innowację jako każdą zmianę w produkcji, opartą na wykorzystaniu przyswojonej wiedzy i rozwiązywaniu złożonych problemów, co ma prowadzić do nowości. Innowacja nie jest tu ograniczona do procesów technicznych, a raczej ma wymiar ekonomiczny lub społeczny. P.F. Drucker przyjął ważną perspektywę na innowacje, stwierdzając, że przyczynkiem do innowacji może być zwykła obserwacja rynku i analiza jego potrzeb, a nie tylko czynnik techniczny. Obecnie, w ujęciu szerokim innowacji, nie ma znaczenia, na jakim obszarze funkcjonowania przedsiębiorstwa dokonywana jest zmiana. Ważne jest, aby zmiana ta miała miejsce. Należy jednak zachować ostrożność, gdyż często zdarza się, że każda zmiana w działaniu przedsiębiorstwa jest określana jako innowacja, co nie zawsze jest słuszne.

Aby utrzymać się na odpowiednim poziomie konkurencyjności, każda firma musi wprowadzać usprawnienia i podejmować decyzje korzystnie modyfikujące jej działalność, nie tylko na polu technicznym, ale również produkcyjnym, procesowym, marketingowym czy organizacyjnym. Działania te mogą wpływać na strukturę majątku trwałego i obrotowego przedsiębiorstwa, strukturę organizacyjną, rodzaj wytwarzanych produktów czy wiele innych aspektów. Jednakże, nie każda taka zmiana może być zaliczona do innowacji.